Kasalxonaning reanimatsiya bölimi... Palatadagi
kravatda bir bola közlari yarim ochiq köyi yotibdi. Uning
atrofida bir necha doktorlar asabiy holda turar, onasi
chökkalagan holda bolaning qöllarini mahkam tutib
olgandi. Bolani shifoxonaga kechikib olib kelishgan,
doktorlar ilojsiz ahvolda edi. Ayol yig'lardi. Uning
farzandi jon berayotgandi...
Doktorlardan biri engashib bolaga shivirladi: "Uka,
kalima keltir, jannatga tushasan..." Bola boshini
qimirlatib qöydida, jim yotaverdi. Doktor yana
undan kalima qaytarishni söradi. Bola közini yumib,
yana boshini qimirlatardi. Doktor bir-necha marta
undan kalima qaytarishni sörayvergach, nihoyat,
bolakay bor kuchini töplab pichirladi: ''La illaha illalloh,
Muhammadu Rasulalloh". U ohista nafas chiqardi va
jon berdi. Bu holni kuzatib turgan onaning yuzlari
oqardi, öksib yig'ladi. Doktor uni yupatarkan söradi:
"Nima uchun bolangiz kalima qaytarishni bir necha
marta rad etdi?" Ona yig'idan özini töxtatolmasdi.
Uning javobidan palatadagilarning hammasi titrab
ketdi: "Chunki bolam soqov edi..."
