Qiz aeroportida o'z reysini kutib o'tirar edi.
Uni reysi kechiktirildi va u bir ikki soat kutishi kerak. U kitob va bir qadoq vafli sotib oldi va vaqt o'tkazish uchun stolga o'tirdi. Yonida bo'sh stolda vafli va kegingi stolda jurnal o'qiyotgan bir yigit o'tirardi. Qiz vaflidan yeya boshladi. Shunda yigit ham vaflidan yeya boshladi. Qiz bunday hayratga tushdi. Lekin, indamasdan kitobini o'qishda davom etdi. Qiz doim vaflidan olganida yigit ham olishda davom etdi. Qiz g'azablandi. Ammo, lekin, odam gavjun aeroportda shovqin solishni istamadi.
Bir dona vafli qolganda esa qiz o'yladi: "Qiziq bu betarbiya nima qilar ekana?" Qizni fikrini o'qiyotganday yigit vaflini oldib, uni ikkiga bo'ldi va o'qishni to'htatmagan holda bir bo'lagini qizga berdi.
Qizni ketadigan vaqti bo'lib yuklarini oldi va ketdi.
Keginroq samolyotda ko'z oynagini sumkasi cho'ntagiga solib qo'yayotib sumka ishida vafli ko'rib qoldi. Shunda sumkadan ko'z oynagini olayotganda vaflini solib qo'ygani esiga tushdi. U betarbiya deb hissoblagan inson esa u bilan o'z vaflisini hech qanday g'azarliksiz, ochiq ko'ngil bilan bo'lishganini tushundi. U o'z xatosini to'g'irlash imkoni mavjud emasligidan qattiq pushaymon yedi.
Birovni ayblashdan oldin o'ylab ko'ring!
Balki, siz adashayotgandirsiz...
