Шу вақт оралиғида у ота, не ҳасратда, анча муддат фарзанд кўрмай юриб, охир-оқибатда, Оллоҳдан сўрайвериб, дунёга келган, катта эътимод ва умидлар билан катта қилган фарзандининг ўзига қўл кўтарганини руҳан кўтара олмаган. Ва Яратгандан сўраганки, бу, ўз отасига қўл кўтарган ўғил асло бола-чақали бўлмасин! Мутлоқ Буюк Зот мискин отанинг дуосини қабул қилган.”
“Демак, Абдували яна кўп бор уйланса ҳам, барибир, нияти амалга ошмайди… – ўйлади Эт емас эшон. Ва ҳар эҳтимолга қарши, Яратган Зотдан илтимос қилди: “Бу йигитнинг гуноҳидан ўт ва унга зурёд бер!” Шу заҳотиёқ унинг дилида ғайбдан бир фикр пайдо бўлди: “Майли, сен сўрасанг, ҳурматинг ҳаққи, илтижоинг ижобат қилинади, лекин ўша туғилажак фарзанд катта бўлгач, ўз отасини ўлдиради!”
Эшон бу йигитга нима дейишни билмай бироз лол қотди. Ниҳоят, тили калимага келди:
– Абдували! Сиз жуда катта гуноҳ қилган экансиз – ўз дадангизни дўппослаган экансиз. Шунинг учун, жазо тортаяпсиз.Йигит жавоб берди:
– Отам шунга ... Читать дальше »

Кадимда, аниқроғи ХIII асрда Тошкентда Эт емас эшон деб аталган нафаси ўткир авлиё яшаб ўтган. У ҳалқ орасида катта ҳурматга ва эътиборга лойиқ инсон бўлган. Мен шу одам билан боғлиқ бир воқеани диққатингизга ҳавола қилмоқдаман.Бир куни Эт емас эшон кўчада кетаётганди. Бу пайтларда унинг ёши қирқ-қирқ беш орасида эди. Ёнида кенжаси, етти ёшга қадам қўйган ўғилчаси ҳам бор эди. У жажжи фарзанди билан суҳбатлашиб борар, унинг ширин тилини, антиқа гапларини эшитиб яйрарди. Шундай дамда рўпарасидан келаётган бир гавдалик йигитнинг ўзига катта эътибор қилиб қараётганини ҳис этди. Яқинлашишганда, у дарҳол салом берди. Эт емас эшон алик олди. Нотаниш одам тўхтади-да, ялингансимон сўз қотди:
– Эшон ота, узр, сизга бир саволим бор эди, айтсам майлими?
– Майли, бўтам, бемалол сўрайверинг.
Шунда йигит бундай деди:
– Менинг жуфти ҳалолим бор. Тўрт йилдан бери никоҳдамиз. Жуда яхши, аҳил, иноқ яшаяпмиз. Лекин, турмушимизни бир нарса хира қилиб турибди. Яъни, шу муддат ич ... Читать дальше »

Farrux harbiy xizmatni tugatib, shu sohada ishini davom ettirdi.Uni ishxonasida hamma hurmat qilardi.Chunki u hurmatga loyiq,tartibli xodim edi.Kunlardan bir kuni uni ish yuzasidan kollejga yuborishdi.U kollejga kirishi bilan qizlar o'zini yo'qotayozdi.Chunki u judayam kelishgan va xushsurat yigit edi.Taqdirni qarangki xuddi shu kuni Koreadan bir qator mehmonlar kelgan edi.Ular talabalar bilan fikr almashar edi.Farrux ikkinchi qavatdan pastga tushayotgan edi.Zinadan shoshib chiqayotgan koreys qiz unga urulib ketdi.Pastga yiqilib tushayotganida u qizni nozik belidan tutib qoldi.Qizni kichkina ko'zchalari katta-katta ochilib ketgandi.Farrux ham unga termulib qoldi.Qiz unga nimadir dedi.Ammo u tushunmadi.Qiz yana shu gapni takrorladi. |Uzbeklar.net| U yana tushunmadi.Qiz charrillab yubordi.Cho'chib ketgan qahramon qizni qo'yib yubordi.Qiz zinadan dumalab tushdida hushini yo'qotdi.Farrux qizni ko'tarib oldida kollejdagi hamshira xonasiga olin bordi.Qizni kravatga yotqizib bo'ynidagi bejiki ... Читать дальше »

Atelyedan chiqishimda qizdan vizitka so'radim. U indamay berdi.Xursand chiqib ketdim.Ana endi uni kimligini bilaman,Ismi Gulyuz ekan.Haqiqatdanda yuzi gul.Uyga keldim.Oyim xolamni ovsinlarini qiziga uylantirmoqchiliklarini aytdilar.Ismi Yulduz,talaba qiz ekan.Men oyimni 1oy davomida fikrlaridan qaytartirmoqchi bo'ldim va bunga erishdim.Har kuni Gulyuzni zimdan kuzatardim.Metroda yonida o'tirardim,u sezmas edi.Kunlardan bir kun u haqida oyimga aytdim.Men sevib qolganimga ular ham hayron bo'ldilar hatto.Shu zahoti shoshqaloq oyim atelye tomon oshiqdilar.Men ularni olib bordim.Atelyega buyurtma berish bahonadida kirib,tezda chiqdilar.Moshinaga o'tirib yig'lab yubordilar.
-Sen axmoq,axir u qiz-sarosimaga tushib nima deb so'radim-U qiz bola emasku!
-A?-ko'z oldim qorong'ulashdi |Uzbeklar.net|
-U oilali ayolku,yaramas,2 egizak bolasi ham bor hatto.
-Yo'q,bo'lishi mumkin emad,oyi,adashmayapsizmi?Ismi Gulyuz,tikuvchi,to'lacharoq,sochlari uzun,qoshlari qop-qora-a? ... Читать дальше »